Σύμφωνα με έρευνα των Mike Brown και Konstantin Batygin, αστρονόμων του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για την ύπαρξη ενός άγνωστου μέχρι τώρα πλανήτη στο Ηλιακό μας σύστημα, αρκετά μεγαλύτερου απ’ τον πλανήτη μας.

Η έρευνα αυτή αναμένεται να δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό «Astronomical Journal».

Ο πλανήτης αυτός, μια υπεργαία, όπως ονομάζονται οι πλανήτες με αυτά τα χαρακτηριστικά, υπολογίζεται ότι έχει διάμετρο 2–4 φορές μεγαλύτερη απ’ αυτήν της Γης και μάζα περίπου 10 φορές μεγαλύτερη, ενώ η σύστασή του εικάζεται ότι είναι παρόμοια μ’ αυτήν του Ουρανού και του Ποσειδώνα, που αποτελούνται από μείγμα πάγων και πετρωμάτων και περιβάλλονται από ένα αέριο περίβλημα.

Οι παραπάνω ενδείξεις θεωρούνται έμμεσες διότι ο πλανήτης αυτός δεν έχει παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο, αλλά εικάζεται ότι υπάρχει εξαιτίας των ανωμαλιών που έχουν παρατηρηθεί στις τροχιές κάποιων άλλων σωμάτων τα οποία κινούνται στην ίδια περιοχή του Διαστήματος. Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο αυτό αποτελεί καλλιτεχνική αναπαράσταση του νέου αυτού πλανήτη [φωτογρ. Caltech/R. Hurt (IPAC)].

Στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τις παρατηρούμενες ανωμαλίες στις τροχιές 13 παγωμένων αντικειμένων της Ζώνης Kuiper (KBO από τα αρχικά της αγγλικής τους ονομασίας), οι Mike Brown και Konstantin Batygin κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτές μπορούν να οφείλονται μόνο στην βαρυτική επίδραση ενός άγνωστου μέχρι σήμερα πλανήτη.

Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η Ζώνη Kuiper είναι η περιοχή του Διαστήματος που εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, σε αποστάσεις 30– 50 ΑΜ  μακριά από τον Ήλιο, και περιβάλλει σαν δαχτυλίδι την περιοχή όπου κινούνται οι πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος.

Η Ζώνη Kuiper αποτελείται από εκατομμύρια μικρά και μεγάλα κομμάτια βράχων και παγωμένων πτητικών ενώσεων, καθώς και από μεγαλύτερα ουράνια σώματα, όπως πλανήτες-νάνους. Στο εσωτερικό όριο αυτής της Ζώνης βρίσκεται ο Πλούτωνας, που μέχρι το 2006 θεωρείτο πλανήτης, αλλά έκτοτε «υποβιβάστηκε» σε πλανήτη-νάνο, ενώ στην ευρύτερη περιοχή της Ζώνης Kuiper έχουμε ήδη ανακαλύψει 3 ακόμη πλανήτες-νάνους, τους Haumea, Makemake και Έριδα.
 
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τροχιάς αυτών των 13 ΚΒΟ μπορούσαν εκ πρώτης να ερμηνευθούν με την υιοθέτηση της ύπαρξης σ’ αυτήν την περιοχή ενός μικρού πλανήτη. Θέλοντας αρχικά να διαψεύσουν την συγκεκριμένη υπόθεση, οι Brown και Batygin ανακάλυψαν ότι οι τροχιές 6 εκ των 13 ΚΒΟ της μελέτης δείχνουν προς την ίδια περίπου κατεύθυνση, ενώ βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, το οποίο  είναι υπό κλίση σε σχέση με το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος.

Δεδομένου ότι η πιθανότητα να απέκτησαν τα σώματα αυτά τις συγκεκριμένες τροχιές με τυχαίο τρόπο δεν υπερβαίνει το 0,007%, οι δύο αστρονόμοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτές μπορούν να ερμηνευθούν μόνο εάν υιοθετήσουμε την ύπαρξη ενός άγνωστου έως τώρα πλανήτη. Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις τους, όμως, εάν υπήρχε ένας τέτοιος πλανήτης, τότε η βαρυτική του έλξη θα εξανάγκαζε ορισμένα ΚΒΟ να κινούνται σε τροχιές κάθετες στο επίπεδο στο οποίο κινούνται οι υπόλοιποι πλανήτες.

Η ανακάλυψη αργότερα τουλάχιστον 4 τέτοιων  ΚΒΟ με τροχιές που είναι κατακόρυφες ως προς το επίπεδο του Ηλιακού μας συστήματος, προσφέρει ακόμη ισχυρότερα ερείσματα στην συναρπαστική υπόθεση των δύο αστρονόμων. 

Έπειτα από σειρά μαθηματικών υπολογισμών και προσομοιώσεων, οι Brown και Batygin υπολόγισαν ότι ο μεγάλος άξονας της έλλειψης που διαγράφει ο προτεινόμενος πλανήτης δείχνει προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, απ’ αυτήν προς την οποία δείχνουν οι μεγάλοι άξονες των ελλειπτικών τροχιών που διαγράφουν τα 6 ΚΒΟ της μελέτης.

Σύμφωνα, τέλος, με τους υπολογισμούς τους, το περιήλιο  της τροχιάς αυτού του πλανήτη βρίσκεται περίπου 200 ΑΜ  μακριά από τον Ήλιο, σε απόσταση δηλαδή 4 φορές μεγαλύτερη από την μέση απόσταση του Πλούτωνα, ενώ στο αφήλιό της, η απόσταση του πλανήτη από τον Ήλιο φτάνει τις 1200 ΑΜ. Με αυτά τα δεδομένα, ο προτεινόμενος πλανήτης υπολογίζεται ότι χρειάζεται περίπου 10–20 χιλιάδες χρόνια, προκειμένου να ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.

Εάν η ύπαρξη αυτού του υποθετικού ακόμα πλανήτη επιβεβαιωθεί και με την παρατήρηση, θα είναι η δεύτερη φορά που ανακαλύπτεται πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος μ’ αυτόν τον τρόπο. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι ο μοναδικός μέχρι σήμερα πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, ο οποίος δεν ανακαλύφθηκε μέσα από τη συστηματική παρατήρηση του έναστρου ουρανού, αλλά χάρη στους μαθηματικούς υπολογισμούς των αστρονόμων ήταν ο Ποσειδώνας.

Γνωρίζοντας από προηγούμενες έρευνες ότι η τροχιά του Ουρανού διέφερε κάπως απ’ αυτήν που προέκυπτε θεωρητικά μέσα απ’ τους Νόμους του Νεύτωνα, ο Γάλλος μαθηματικός Urbain Joseph Le Verrier (1811–1877) και ο Άγγλος μαθηματικός John Couch Adams (1819–1892) υποστήριξαν, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, ότι οι διαφορές αυτές οφείλονταν στην βαρυτική έλξη ενός άγνωστου έως τότε πλανήτη.

Η παρατήρηση με τηλεσκόπιο του νέου πλανήτη το 1846 από τον Γερμανό αστρονόμο Johann Gottfried Galle (1812–1910) στην τροχιά που είχαν υπολογίσει οι δύο επιστήμονες επιβεβαίωσε τους σχετικούς υπολογισμούς και ο Ποσειδώνας έγινε ο όγδοος πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος.

π