Με τη βοήθεια του Διαστημικού Τηλεσκοπίου «Χαμπλ» έχουμε παρατηρήσει αρκετές φορές την μελλοντική μοίρα της Γης σε ένα άλλο πλανητικό σύστημα. Πρόκειται για ένα πλανήτη, που είχε ανακαλυφτεί το 1999, με μέγεθος 220 φορές μεγαλύτερο από της Γης που περιφέρεται γύρω από το άστρο HD209458 και σε απόσταση 6,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων απ’ αυτό. Το πλανητικό αυτό σύστημα βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Πηγάσου, και οι παρατηρητές ανακάλυψαν ότι η εξωτερική ατμόσφαιρα του πλανήτη, που αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, έχει αρχίσει να εξατμίζεται λόγω της γειτνίασής του με το μητρικό του άστρο.

Οι παρατηρητές υπολόγισαν ότι η μάζα του πλανήτη που εξατμίζεται υπερβαίνει τους 10.000 τόνους κάθε δευτερόλεπτο. Σε σύγκριση με τα μεγέθη του δικού μας ηλιακού συστήματος ο νέος αυτός πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση που φτάνει το ένα όγδοο της απόστασης του Ερμή από τον Ήλιο μας και γι’ αυτό χρειάζεται 3,5 μόνον ημέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του.  Ο πλανήτης αυτός έχει διάμετρο 1,3 φορές την διάμετρο του Δία και μάζα τα δύο τρίτα των υλικών που διαθέτει ο δικός μας μεγαλύτερος πλανήτης.

Κάτι παρόμοιο θα συμβεί και στη Γη μας σε πέντε περίπου δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, όταν ο Ήλιος θα αρχίσει ν’ αλλάζει, να μεγαλώνει σε όγκο και να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε κόκκινο γίγαντα. Πάνω στον πλανήτη μας οι αλλαγές του Ήλιου θα κάνουν τους ωκεανούς να βράζουν γεμίζοντας τον ουρανό με βαριά ζεστά σύννεφα υδρατμών. Οι βροχές που θα συγκλονίζουν τον πλανήτη μας δεν θα είναι αρκετές για να ξαναγεμίσουν τους ωκεανούς που σιγά-σιγά θα εξαφανιστούν καταστρέφοντας συγχρόνως κάθε είδος ζωής. Και όταν οι βροχές σταματήσουν, η Γη μας θα συνεχίσει να ζεσταίνεται όλο και πιο πολύ.

Οι βράχοι θ’ αρχίσουν να λειώνουν, και τα άλλοτε μεγαλόπρεπα βουνά μας θα λυγίσουν και θα βυθιστούν σ’ έναν απέραντο ωκεανό καυτής λάβας. Τον ίδιο καιρό ο διογκωμένος Ήλιος μας θα κοιτάζει από ψηλά ατάραχος την μετατροπή του αλλοτινού γαλαζοπράσινου πλανήτη μας σε μία καυτή κόλαση. Χίλια περίπου χρόνια πριν από την τελική της εξαφάνιση, η Γη μας θα αρχίσει να εκπέμπει στο Σύμπαν το "κύκνειο" άσμα της με την μορφή ακτινοβολίας μικροκυμάτων μονοξειδίου του πυριτίου. Θα μετατραπεί δηλαδή σε "μέϊζερ", απορροφώντας ενέργεια και εκπέμποντάς την σαν κύμα.

[NASA]

π