Η πρώτη τακτική χρήση της πυρίτιδας εκτιμάται ότι έγινε το 85 μ. Χ. σε μια μάχη μεταξύ Κινέζων και Τατάρων. Αλλά ακόμη και πριν από αιώνες οι κάτοικοι της Κίνας χρησιμοποιούσαν καλάμια από μπαμπού πακεταρισμένα με νίτρο, θείο και καρβουνόσκονη για να δημιουργήσουν έτσι τα πρώτα εορταστικά πυροτεχνήματα και βαρελότα, ενώ για στρατιωτικούς σκοπούς κατασκεύαζαν τα λεγόμενα «φλογισμένα βέλη», τους πρώτους δηλαδή πυραύλους, που αποτελούσαν ακαταμάχητο όπλο ενάντια στα εχθρικά στρατεύματα. Και οι Βυζαντινοί όμως αναφέρονται σε παρόμοιες κατασκευές πρωτόγονων πυραύλων. Σύμφωνα με τα γραπτά του Βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντα του Θράκα, που βασίλευσε από το 457 έως το 474, «εκτοξεύονταν κατά του εχθρού μικροί σωλήνες γεμάτοι φλόγες που συχνά έσκαγαν στα χέρια εκείνων που τους έριχναν». Τον 13ο αιώνα τα όπλα αυτά είχαν βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε κατόρθωσαν να αποτρέψουν την προέλαση των επερχόμενων Μογγολικών ορδών στην περίφημη μάχη του 1232. Σύμφωνα με τα αρχεία της εποχής εκείνης η έκρηξη ενός τέτοιου πυραύλου μπορούσε να ακουστεί σε απόσταση 25 χιλιομέτρων και οπουδήποτε κι αν έπεφταν κατέστρεφαν οτιδήποτε βρίσκονταν σε ακτίνα 400 μέτρων.

π