Τι είναι αυτό που κρατά ένα δορυφόρο σε τροχιά χωρίς να πέφτει στο έδαφος; Ο Νεύτων φαντάστηκε ένα πολύ ψηλό βουνό του οποίου η κορυφή έφτανε πάνω από την Γήινη ατμόσφαιρα έτσι ώστε το νοητικό του πείραμα να μην εμποδίζεται από την αντίσταση του αέρα. Στην κορυφή του βουνού τοποθέτησε ένα μεγάλο κανόνι, έτσι ώστε κάθε μπάλα που εκσφενδόνιζε να ακολουθεί διαφορετικές πορείες ανάλογα με την αρχική της ταχύτητα. Στην περίπτωση που η αρχική ταχύτητα του βλήματος είναι πολύ χαμηλή, η δύναμη της βαρύτητας εξαναγκάζει το βλήμα να ακολουθήσει μια καμπύλη πορεία και να χτυπήσει εντέλει το έδαφος σε μικρή απόσταση από το βουνό. Αν όμως προσδώσουμε μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα στο βλήμα μας, αυτό τότε θα διανύσει μεγαλύτερη απόσταση διαγράφοντας και πάλι καμπύλη πορεία από την επίδραση της βαρύτητας. Ώσπου τελικά είναι δυνατό να προσδώσουμε στο βλήμα την ακριβή αρχική ταχύτητα που απαιτείται ώστε να ακολουθεί μεν καμπύλη πορεία, αλλά να μη φτάνει στο έδαφος ποτέ, διαγράφοντας μια συνεχή τροχιά γύρω από την Γη.

Η τροχιά αυτή δεν είναι παρά μια συνεχής πτώση του βλήματος γύρω από τη Γη και οφείλεται αφ' ενός μεν στην επίδραση της γήινης βαρύτητας και αφετέρου στην μεγάλη του αρχική ταχύτητα που φτάνει τα 28.000 χιλιόμετρα την ώρα. Με τον ίδιο τρόπο τοποθετούνται σε τροχιά γύρω από τη Γη τα διάφορα διαστημόπλοια και οι δορυφόροι. Ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά, με άλλα λόγια, ταξιδεύει με την απαιτούμενη ταχύτητα που χρειάζεται, έτσι ώστε η καμπυλότητα της πορείας του να ταιριάζει απόλυτα με την καμπυλότητα της Γης. Αν μειώσουμε την ταχύτητά του έστω και λίγο η πορεία που ακολουθεί θ' αλλάξει, και από κυκλική θα γίνει μια μακρά καμπύλη που θα καταλήξει τελικά στην επιφάνεια της Γης. Αυτό άλλωστε συμβαίνει και με τα διαστημόπλοια τα οποία όταν θέλουν να επιστρέψουν στη Γη πυροδοτούν τις πυραυλικές τους μηχανές προς την κατεύθυνση που κινούνται, "πατώντας" έτσι φρένο.

π