Ο αστερισμός του Αετού αποτελείται από 120 περίπου ορατά στο γυμνό μάτι άστρα ενώ με το τηλεσκόπιο μπορούμε επίσης να διακρίνουμε αρκετά πλανητικά νεφελώματα και αστρικά σμήνη. Γνωστός από την αρχαιότητα ως Αετός, Πτηνό ή Γύπας ο αστερισμός αυτός ονομάστηκε προς τιμή του βασιλιά των πουλιών και είναι περισσότερο συνδεδεμένος με τον Δία, γι’ αυτό και ονομάζονταν «Διός Όρνις». Οι Άραβες του έδωσαν το όνομα «Αλ Νασρ Αλ Ταΐρ» που σημαίνει «Ιπτάμενος Αετός» και απ’ αυτό το όνομα προέρχεται σήμερα το όνομα του «Αλταΐρ», του λαμπρότερου άστρου του που είναι επίσης και το 12ο λαμπρότερο άστρο στον ουρανό. Ο αστερισμός του Αετού έχει αρκετά μεγάλη έκταση και χωρίζεται στα δύο από τον ουράνιο ισημερινό. Στις αρχικές αναπαραστάσεις περιλαμβάνονταν σ’ αυτόν και ο Γανυμήδης, ο όμορφος νεαρός έφηβος της Τροίας που ο Δίας ανέβασε στον Όλυμπο για να γεμίζει τα κύπελλα των αθανάτων. Αργότερα όμως με διάταγμα του αυτοκράτορα Αδριανού ο Γανυμήδης χάθηκε από τις φτερούγες του Αετού και στη θέση του μπήκε ο προστατευόμενος του αυτοκράτορα, ο Αντίνοος. Ακόμη και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος περιγράφοντας τους «περί τον Αετόν αστέρας» προσθέτει «εφ ων ο Αντίνοος». Ο «τανύπτερος» αετός πάντως ήταν ο πιο αγαπημένος οιωνός του Δία και σύμβολο δύναμης για όλους τους λαούς. Η λαϊκή δοξασία ζυμωμένη με την ανατολίτικη δεισιδαιμονία του έδωσε μυστηριακές δυνάμεις: «Όποιον ισκιώσει ο σταυραϊτός, αυτός θα βασιλέψει». Ο Κωστής Παλαμάς, μάλιστα, στην «Φλογέρα του Βασιλιά» ζωντανεύει το μεσαιωνικό παραμύθι για τον γενάρχη της Μακεδονικής δυναστείας:

« Νάτος! Αϊτός κυνηγητής, αϊτός καμαρομύτης,

Με τα τετράπλευρα φτερά, τα κλαδωμένα πόδια …

…. Κι εφτά φορές το κυνηγάν κι εφτά φορές γυρίζει

Πάνω από τον ύπνο του παιδιού ν’ απλώσει τα φτερούγια.»

π