Ο Γιάννης επέμενε να του απευθύνεσαι στον ενικό από την πρώτη μέρα που τον γνώριζες. Το χιούμορ του, αναπόσπαστο και έντονο στοιχείο της προσωπικότητάς του, δημιουργούσε αμέσως σύνδεση και κλίμα οικειότητας με τον συνομιλητή του.

Ήταν ένας ανεξάρτητος και δίκαιος άνθρωπος, ένας φωτογράφος με αληθινό ταλέντο, που υπηρέτησε την τέχνη του, την φωτογραφία, από όποια θέση κι αν βρέθηκε.

Ένας άριστος επαγγελματίας που ήταν παρών σε κάθε σημαντική εκδήλωση του Ιδρύματος Ευγενίδου, δημιουργώντας ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο.

Υπήρξε έντονα δημιουργικός και ευσυνείδητος και οι λήψεις που έκανε στον ελεύθερο χρόνο του μαρτυρούν πολλά για την προσωπικότητά του. Οι δύο γνωστές σειρές του «Κούκλες του Δρόμου» και «Σιγή Ιχθύος... κραυγή αλιέως» είναι ενδεικτικές του ταλέντου του.

Ο Γιάννης όμως είχε ιδιαίτερη αγάπη στα πορτραίτα. Η μεγάλη συλλογή πορτραίτων του, κάποια από τα οποία ακόμη κοσμούν  το γραφείο του, αποτελούν όχι μόνο αφορμές για να τον θυμόμαστε, αλλά και μια σημαντική παρακαταθήκη προσώπων και στιγμών που συνδέονται με την ιστορία του Ιδρύματος Ευγενίδου. Ο Γιάννης κατόρθωνε πάντα μέσα από τα «κλικ» του να «κλέψει» κάτι από την αλήθεια τους.  

Η τέχνη, η φωτογραφία, είναι εκπαίδευση για αποχαιρετισμούς, λένε. Αποχαιρετώντας τον Γιάννη, στις 19 Απριλίου 2020, ξέραμε πως θα είναι πάντα στη σκέψη μας.

ιε