Το γαλαξιακό σμήνος Abell 2218, περίπου 2,1 δισ. έτη φωτός μακριά, σε φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Μία θεμελιώδης πρόβλεψη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, η οποία έχει επανειλημμένα επιβεβαιωθεί με τις αστρονομικές μας παρατηρήσεις, είναι ότι κι αυτό ακόμη το φως εκτρέπεται από την αρχική του πορεία, όταν διέρχεται δίπλα από μία μεγάλη συσσώρευση μάζας. Για παράδειγμα, το γαλαξιακό αυτό σμήνος έχει τόσο μεγάλη μάζα, ώστε καμπυλώνει, στρεβλώνει και μεγεθύνει το φως των γαλαξιών που «κρύβονται» πίσω του. Λειτουργεί δηλαδή σαν ένας γιγάντιος «βαρυτικός» φακός που παραμορφώνει τις εικόνες τους, σχηματίζοντας φωτεινά τόξα. Επειδή, μάλιστα, ο βαθμός αυτής της παραμόρφωσης εξαρτάται από την μάζα του σμήνους, το φαινόμενο αυτό της ισχυρής βαρυτικής εστίασης, όπως ονομάζεται, επιτρέπει στους αστρονόμους να υπολογίσουν και την μάζα του. Τέτοιοι υπολογισμοί δείχνουν ότι τα γαλαξιακά σμήνη έχουν πολύ μεγαλύτερη μάζα απ’ αυτήν που αντιστοιχεί στην φωτεινή τους ύλη [φωτογρ. NASA, ESA, and Johan Richard (Caltech, USA), Acknowledgement: Davide de Martin & James Long (ESA/Hubble)].

π