Μια από τις χιλιάδες φωτογραφίες που μας έχει στείλει το «Χαμπλ» παρουσιάζει ορισμένα χαρακτηριστικά που φέρνουν στη μνήμη τα μαλλιά της Αφροδίτης που ανεμίζουν από την θαλασσινή αύρα όπως παρουσιάζονται στον περίφημο πίνακα του Σαντρο Μποτιτσέλλι (15ος αιώνας). Πρόκειται για μια ιδιαίτερα υπέρθερμη περιοχή αερίων που ονομάζεται Ν44C και βρίσκεται στο εσωτερικό του γειτονικού μας γαλαξία που είναι γνωστός με την ονομασία Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου.

Τα διάφορα δαντελωτά χαρακτηριστικά της περιοχής, που μοιάζουν με τα μαλλιά της Αφροδίτης, οφείλονται σε ένα παράξενο άστρο στα πρόθυρα του θανάτου του. Πρόκειται για ένα είδος άστρων που ονομάζονται άστρα Βολφ-Ραγιέ και τα οποία στα τελευταία στάδια της ζωής τους εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες αερίων από την επιφάνειά τους με την μορφή ισχυρών αστρικών ανέμων ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερων από τον ηλιακό άνεμο, στον οποίο οφείλεται το Βόρειο και το Νότιο Σέλας που παρατηρείται στους πόλους της Γης μας.

Το είδος αυτό των άστρων παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1867 από τους Γάλλους αστρονόμους C. J. E. Wolf και G. Rayet, εξ ου και τ’ όνομά τους. Σε γενικές γραμμές τα άστρα αυτά έχουν υλικά πάνω από 20 ηλιακές μάζες και επιφανειακή θερμοκρασία πάνω από 30.000 βαθμούς Κελσίου. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από την μετατροπή τους σε σουπερνόβα χάνουν μεγάλες ποσότητες των εξωτερικών τους αερίων στρωμάτων που σχηματίζουν ένα είδος «αέριας φούσκας» γύρω από το ετοιμοθάνατο άστρο.

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό άστρο Βολφ-Ραγιέ βρίσκεται στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου στο κέντρο του νεφελώματος NGC-2359. Το άστρο αυτό έχει εκτοξεύσει μια γαλαζωπή σφαίρα αερίων η οποία φωτίζεται από τον ιονισμό που προκαλεί η έντονη υπεριώδης ακτινοβολία του. Μέχρι τώρα πάνω από 200 άστρα αυτής της κατηγορίας έχουν μελετηθεί πολλά από τα οποία εκτοξεύουν τα υλικά τους με ταχύτητες που φτάνουν τα 1.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.

Ένα άλλο παρόμοιο άστρο με την ονομασία WR-124 φαίνεται περικυκλωμένο από το νεφέλωμα αερίων και σκόνης που έχει το ίδιο εκτοξεύσει τα τελευταία 10.000 χρόνια. Το νεφέλωμα αυτό ονομάζεται Μ1-67 και βρίσκεται σε απόσταση 15.000 ετών φωτός από ‘μας προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Βέλους.

Πριν από χρόνια το «Χαμπλ» μας παρουσίασε ένα ακόμη άστρο Βολφ-Ραγιέ, που ονομάσαμε WR 136, χωμένο μέσα στην αγκαλιά του Νεφελώματος της Ημισελήνου (NGC 6888). Η φωτογραφία του «Χαμπλ» περιορίζεται σε μια μικρή περιοχή με διάμετρο τριών ετών φωτός στην κορυφή του νεφελώματος το μέγεθος του οποίου είναι 16Χ25 έτη φωτός. Το ετοιμοθάνατο αυτό άστρο βρίσκεται σε απόσταση 4.700 ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου. Το φωτισμένο δίχτυ των υλικών του νεφελώματος έχει σχηματιστεί από το WR 136 όταν άρχισε να εκτοξεύει τα υλικά του με ταχύτητα άνω των έξη εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα πριν από 250.000 χρόνια. Κάθε ώρα χάνει τόσα υλικά όσα χάνει ο Ήλιος σε 10.000 χρόνια. Το τέλος της ζωής του όμως θα φτάσει και γι’ αυτό το άστρο σε ένα περίπου εκατομμύριο χρόνια όταν θα εκραγεί με την μορφή μιας σουπερνόβα.

[NASA- from File:Sandro Botticelli - La nascita di Venere - Google Art Project.jpg]

π