Ο Ήλιος είναι ένα μέτριο άστρο, ένας κίτρινος νάνος όπως ονομάζεται. Οι υπολογισμοί που έχουμε κάνει μας πληροφορούν ότι γεννήθηκε πριν από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, και προς το παρόν μετατρέπει κανονικά το υδρογόνο του σε ήλιο στο κεντρικό θερμοπυρηνικό του εργαστήριο. Η αρχή του τέλους όμως θα έρθει κάποτε και για τον Ηλιο. Σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια απο τώρα, όταν το υδρογόνο στο κέντρο του θα έχει αρχίσει να λιγοστεύει, ο Ηλιος θα αρχίσει ν'αλλάζει, να μεγαλώνει σε όγκο και να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε κόκκινο γίγαντα.  Πάνω στον πλανήτη μας οι αλλαγές του Ηλιου θα κάνουν τους ωκεανούς να βράζουν γεμίζοντας τον ουρανό με βαριά ζεστά σύννεφα υδρατμών. Οι βροχές που θα συγκλονίζουν τον πλανήτη μας δεν θα είναι αρκετές για να ξαναγεμίσουν τους ωκεανούς που σιγά-σιγά θα εξαφανιστουν καταστρέφοντας συγχρόνως κάθε είδος ζωής.  Και όταν οι βροχές σταματήσουν, η Γή μας θα συνεχίσει να ζεστένεται όλο και πιό πολύ.  Οι βράχοι θ'αρχίσουν να λειώνουν, και τα άλλοτε μεγαλόπρεπα βουνά μας θα λυγίσουν και θα βυθιστούν σ'έναν απέραντο ωκεανό καυτής λάβας.  Τον ίδιο καιρό ο διογκωμένος Ηλιος μας θα κυττάζει απο ψηλά ατάραχος την μετατροπή του αλοτινού γαλαζοπράσινου πλανήτη μας σε μιά καυτή κόλαση. Παρ' όλα αυτά η Γη μας δεν θα προλάβει να εξαερωθεί.  Η επιφάνειά της, φυσικά, θα έχει θερμανθεί στους 3.000 βαθμούς Κελσίου, επειδή όμως η πυκνότητα των εξωτερικών στρωμάτων ενός κόκκινου γίγαντα είναι μικρότερη ακόμη και απο το καλύτερο τεχνιτό κενό που μπορούμε να επιτύχουμε στη Γή μας, δεν θα έχει τον χρόνο να εξαερωθεί σιγά-σιγά.  Γιατί η ελκτική δύναμη της Ηλιακής βαρύτητας θα "καταπιεί" κυριολεκτικά τον πλανήτη μας στο εσωτερικό του, και σε μιά περίοδο που δεν θα υπερβαίνει τα 200 περίπου χρόνια. Χίλια περίπου χρόνια όμως πριν απο την τελική της εξαφάνιση, η Γή μας θα αρχίσει να εκπέμπει στο Σύμπαν το "κύκνειο" άσμα της με την μορφή ακτινοβολίας μικροκυμμάτων μονοξειδίου του πυριτίου.  Θα μετατραπεί δηλαδή σε "μέϊζερ", αποροφόντας ενέργεια και εκπέμποντάς την σαν κύμα.  Παρόμοιοι "μέϊζερ" έχουν παρατηρηθεί ήδη σε αρκετούς κόκκινους γίγαντες του τύπου MIRA, άστρα δηλαδή όμοια με το άστρο όμικρον στον αστερισμό του Κήτους.  Το τέλος όμως θα φτάσει κι εδώ αναπόφευκτο.

Η διαστολή όμως του Ηλιου θα συνεχιστεί ακάθεκτη, και ενώ η σημερινή του διάμετρος δεν υπερβαίνει το 1,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα, οταν μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα θα έχει γίνει 250 φορές μεγαλύτερη και θα φτάσει τα 300 εκατομμύρια χιλιόμετρα.  Σ' αυτή την φάση δηλαδή η τροχιά της Γής μας θα βρίσκεται στο εσωτερικό των εξωτερικών στρωμάτων του διογκωμένου Ηλιου. Εκατό εκατομμύρια χρόνια αργότερα ο Ήλιος θ’ αρχίσει να χάνει σιγά-σιγά τον γιγάντιο όγκο του και θα προσπαθεί να μετατραπεί σε άσπρο νάνο. Δυστυχώς όμως η μάζα του ίσως να είναι μεγαλύτερη απ’ ότι πρέπει. Για να κατορθώσει λοιπόν ο Ήλιος την μετατροπή του σε άσπρο νάνο ίσως αναγκαστεί να εκσφενδονίσει τα εξωτερικά του αέρια στρώματα σε μία απελπισμένη προσπάθεια να χάσει αρκετή από τη μάζα του και να σταματήσει την καταστροφική μοίρα που τον περιμένει. Σ’ αυτή τη φάση ο Ήλιος θα εκσφενδονίζει ολόγυρα τρισεκατομμύρια τόνους από την μάζα του σχηματίζοντας ένα διαστελλόμενο κέλυφος αερίων και μετατρέποντάς τον σε πλανητικό νεφέλωμα. Οι μικρές αυτές εκτοξεύσεις θα έχουν τελικά το περιπόθητο αποτέλεσμα. Επειδή η μάζα του Ήλιου δεν είναι πάρα πολύ μεγάλη, η μοίρα του θα τον οδηγήσει στην τελική ευθεία για την μετατροπή του σε άσπρο νάνο. Έτσι καθώς το νεφέλωμα αερίων που εκτόξευσε θα απομακρύνεται, ο Ήλιος θα συνεχίσει να συρρικνώνεται. Και όταν τελικά η διάμετρός του φτάσει τα 12.000 χιλιόμετρα, το μέγεθος δηλαδή της Γης μας, ο Ήλιος θα έχει φτάσει στο τελευταίο στάδιο της ζωής του. Θα έχει μετατραπεί σε άσπρο νάνο. Το λευκό του φως θα φωτίζει αχνά τις «καμένες» επιφάνειες των πλανητών που διασώθηκαν από τον γιγαντισμό του, ενώ το τέλος του θα καραδοκεί αμείλικτο. Έτσι αργά, αλλά σταθερά και μοιραία, οι τελευταίες σταγόνες θερμότητας θα τον εγκαταλείψουν. Δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα ο Ήλιος θα φτάσει στο τέλος της ζωής του σαν ένας παγωμένος μαύρος νάνος, χαμένος μέσα στο απέραντο Σύμπαν, χωρίς ν’ αφήσει πίσω του τίποτα που να θυμίζει την σημερινή του μεγαλοπρέπεια.

 

π