Τα διαστελλόμενα αέρια των πλανητικών νεφελωμάτων περιλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής μάζας ενός άστρου, και καθώς αποχωρίζονται απ’ αυτό, αφήνουν πίσω τους, αποκαλύπτοντάς τον συγχρόνως, τον γυμνό υπερθερμασμένο πυρήνα του. Ο πυρήνας αυτός αποτελείται από άνθρακα και οξυγόνο, που είναι τα κατάλοιπα, η «στάχτη» δηλαδή, των θερμοπυρηνικών αντιδράσεων του ηλίου. Αντικρίζουμε δηλαδή το «πτώμα» του αρχικού άστρου που έχει φτάσει πια στο τέλος του. Παρ’ όλο όμως που ο πυρήνας αυτός έχει πάψει να παράγει ενέργεια (μια και οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις στο κέντρο του έχουν σταματήσει τελείως), εκπέμπει τεράστιες, ποσότητες υπεριώδους ακτινοβολίας, ενώ η επιφανειακή του θερμοκρασία φτάνει τους 100.000 βαθμούς Κελσίου. Η μεγάλη όμως αυτή θερμότητα οφείλεται στην τρομαχτική συμπίεση των υλικών του που έχουν περιοριστεί σε μία σφαίρα με το μέγεθος της Γης μας. Το αρχικό μας δηλαδή άστρο έχει μετατραπεί σ’ έναν άσπρο νάνο, που ακτινοβολεί με ένα έντονο γαλαζόλευκο φως από μία επιφάνεια 16.000 φορές μικρότερη από την αρχική του. Τα διαστελλόμενα αέρια του κελύφους που περιβάλει πλέον τον νεοαποκαλυφθέντα άσπρο νάνο "ερεθίζονται" από την υπεριώδη ακτινοβολία του και λάμπουν. Η πυκνότητα όμως της μάζας ενός άσπρου νάνου είναι τεράστια. Ένα μόνο "κουταλάκι" από τα υλικά του μπορεί να φτάσει να «ζυγίζει» μέχρι και 1.000 τόνους. Σ’ αυτή τη φάση η θερμοκρασία του άσπρου νάνου έχει φτάσει στους 50.000 βαθμούς Κελσίου. Σιγά-σιγά όμως τα τελευταία αποθέματα ενέργειας που διαθέτει ο άσπρος νάνος αποχωρίζονται απ’ αυτόν με αποτέλεσμα την συνεχή του ψύξη. Μέσα σε δέκα εκατομμύρια χρόνια μετά τον σχηματισμό του, ένας άσπρος νάνος έχει το ένα δέκατο της λαμπρότητας του Ήλιου και επιφανειακή θερμοκρασία 30.000 βαθμών Κελσίου. Σ’ ένα δισεκατομμύριο χρόνια οι ατομικοί πυρήνες κρυσταλοποιούνται μετατρέποντας σιγά-σιγά τον άσπρο νάνο σ’ έναν κρυστάλλινο, άψυχο, μαύρο νάνο.

π