Ο Κωνσταντίνος Μανάφης διετέλεσε Καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής του Τομέα Βυζαντινής Φιλολογίας και Λαογραφίας της ίδιας Σχολής, Πρόεδρος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους και Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Όρους Σινά. Ήταν επίσης Πρόεδρος της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, του Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων και μέλος σε πλήθος επιστημονικών, αθλητικών και πολιτιστικών σωματείων.

Η εργογραφία του περιλαμβάνει πολυάριθμες μελέτες, μεταξύ των οποίων η γενική εποπτεία του τόμου «Σινά. Οι θησαυροί της Ι. Μονής Αγίας Αικατερίνης», οι διατριβές «Μοναστηριακά τυπικά-διαθήκαι: μελέτη φιλολογική» και «Αι εν Κωνσταντινουπόλει βιβλιοθήκαι αυτοκρατορικαί και πατριαρχικαί και περί εν αυταίς χειρογράφων μέχρι της αλώσεως (1453): μελέτη φιλολογική».

Ο Κωνσταντίνος Μανάφης συνέδεσε το όνομά του με τις εκδόσεις του Ιδρύματος Ευγενίδου και πρόσφερε πολλά ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του. Αν και Πανεπιστημιακός καθηγητής, για το Ίδρυμα Ευγενίδου και τους ανθρώπους του ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό: ένας πραγματικός Δάσκαλος.

Ξεκίνησε να εργάζεται στο Ίδρυμα ως διορθωτής τυπογραφικών δοκιμίων όντας ακόμη φοιτητής. Η Μαριάνθη Σίμου, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του πέρα από έναν άρτιο φιλόλογο, έναν άνθρωπο ικανό, ευρύ και ευφυή, μετά την αποχώρηση του αείμνηστου Καθηγητή του ΕΜΠ Δημήτρη Νιάνια, του πρόσφερε τη θέση του Συμβούλου επί των Εκδόσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου, την οποία κράτησε μέχρι το 2018. Από τον Ιανουάριο του 1955 μετείχε στην Επιτροπή Εκδόσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου, φροντίζοντας πάντα όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται ομόφωνα.

Όλα αυτά τα χρόνια συνεργάστηκε με τους συγγραφείς και τους επιστημονικούς ελεγκτές 400 και πλέον βιβλίων, εξασφαλίζοντας την υψηλή ποιότητά τους όχι μόνο από άποψη επιστημονική, παιδαγωγική και γλωσσική, αλλά και τυπογραφική. Ως βαθύς γνώστης της εκδοτικής διαδικασίας, είχε λόγο για το καθετί που αφορούσε την έκδοση ενός βιβλίου, την οποία παρακολουθούσε με ζήλο επί χρόνια από την αρχή μέχρι το τέλος. Επί των ημερών του, σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία, τα βιβλία των εκδόσεων του Ιδρύματος Ευγενίδου διανεμήθηκαν σε εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και σπουδαστές όλης τη χώρας, μια δραστηριότητα που συνεχίζεται δυναμικά μέχρι σήμερα.

Ήταν επίσης λάτρης των ταξιδιών και στάθηκε τυχερός γιατί κατάφερε να πραγματοποιήσει πολλά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Από όλα του τα ταξίδια είχε πάντα να αφηγηθεί αξέχαστες ιστορίες. Ο Κωνσταντίνος Μανάφης ήταν ένας άνθρωπος που τιμούσε τις μικρές στιγμές της ζωής, το καλό φαγητό, το καλό κρασί που κάποτε ο ίδιος παρασκεύαζε, πάνω απ’ όλα την καλή παρέα. Υπήρξε και μέγας θαλασσινός· τα καλοκαίρια ταξίδευε στην Ελλάδα με το «Λενιώ» του, με συνταξιδιώτες τους αγαπημένους του φίλους.

Όσοι είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του, θυμόμαστε τις ιστορίες που μας αφηγούνταν, το χιούμορ του, την απόλυτα ξεχωριστή ματιά του. Θυμόμαστε βέβαια και την αυστηρότητα, την τελειομανία του, την δίκαιη κρίση του, την αμεσότητα και την ευρυμάθειά του, τη ρητορική του δεινότητα. Η πόρτα του γραφείου του ήταν πάντα ανοιχτή για τους συνεργάτες του. Αλλά και τα δύσκολα που αντιμετωπίσαμε μαζί μάς έδωσαν σπουδαία μαθήματα για τη ζωή και τους ανθρώπους. Υπήρξε Δάσκαλος όχι μόνο για τους φοιτητές του, αλλά και για όλους εμάς που είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε μαζί του.

Ανθρώπους σαν τον Κωνσταντίνο Μανάφη, με τόσο ισχυρή και ξεχωριστή προσωπικότητα, είτε συμφωνούσες είτε διαφωνούσες μαζί τους, δεν τους ξεχνάς ποτέ. Φεύγοντας, αφήνουν πίσω τους σημαντικό έργο και, κυρίως, την προτροπή προς τους νεότερους: Να προσπαθείς να ζεις της ζωή σου όπως εσύ επιθυμείς. Όπως μας είχε εκμυστηρευτεί ο ίδιος, θα ήθελε να τον θυμόμαστε ως έναν άνθρωπο που έζησε τη ζωή του περίπου όπως την ήθελε.

 

 

ιε