Το 1877, ο Γάλλος αστρονόμος Edouard Stephan (1837–1923) ανακάλυψε αυτή την ομάδα των 5 γαλαξιών στον αστερισμό του Πήγασου, που έκτοτε έχει μείνει γνωστή ως το κουιντέτο του Stephan. Με εξαίρεση τον γαλαξία NGC 7320 (πάνω και αριστερά), ο οποίος βρίσκεται περίπου 40 εκατ. έτη φωτός μακριά από την Γη, οι υπόλοιποι γαλαξίες της πεντάδας βρίσκονται περίπου 300 εκατ. έτη φωτός μακριά και αλληλεπιδρούν βαρυτικά μεταξύ τους, ενώ σε βάθος χρόνου θα συγχωνευθούν σε έναν γιγάντιο γαλαξία. Τρεις από τους γαλαξίες αυτούς έχουν στρεβλωμένο σχήμα, επιμήκεις σπείρες και μακριές «ουρές» από άστρα, αέρια και σκόνη, που οφείλονται στις μεταξύ τους βαρυτικές αλληλεπιδράσεις. Αυτές οι «στενές επαφές» έχουν δώσει το έναυσμα για μία έντονη περίοδο αστρογένεσης στο κεντρικό ζεύγος των γαλαξιών της εικόνας (οι γαλαξίες NGC 7318A και Β), που με εξάρσεις και υφέσεις εκτείνεται σε βάθος εκατοντάδων εκατ. ετών. Οι δύο αυτοί γαλαξίες περιβάλλονται από νεαρά αστρικά σμήνη και νέφη υδρογόνου, στο εσωτερικό των οποίων γεννιούνται νέα άστρα. Ο γαλαξίας NGC 7319 (πάνω και δεξιά), ένας ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας, ενώ ο γαλαξίας NGC 7317 (κάτω και αριστερά) είναι ένας ελλειπτικός γαλαξίας, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν έχει επηρεαστεί όσο και οι υπόλοιποι από τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. Αυτό το «πορτρέτο» του κουιντέτου του Stephan, στο ορατό και στο εγγύς υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, ελήφθη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Credit: NASA, ESA and the Hubble SM4 ERO Team

π