Μέσα από τα σκοτάδια του Συμπαντικού Μεσαίωνα, πριν από 13,4 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια και σε απόσταση αναπνοής (400 εκατομμύρια χρόνια) από την «Μεγάλη Έκρηξη» που δημιούργησε το Σύμπαν, ξεπρόβαλε για πρώτη φορά το φως των πρώτων γαλαξιών. Πολλοί από τους πρώτους αυτούς γαλαξίες έχουν καταγραφεί σε μια φωτογραφία που μας έστειλε το Διαστημικό Τηλεσκόπιο «Χαμπλ» από μία περιοχή, προς την κατεύθυνση του αστερισμού της Καμίνου, λίγο πιο κάτω από τον αστερισμό του Ωρίωνα.

Η περιοχή αυτή έχει έκταση το ένα δέκατο της έκτασης που καλύπτει η Πανσέληνος, και στην φωτογραφία του «Χαμπλ» από εκεί έχουν καταγραφεί περίπου 10.000 γαλαξίες από τους οποίους αρκετοί πρέπει να προέρχονται από τα πρώτα εκείνα στάδια της δημιουργίας. Πρόκειται για ένα πραγματικό παράθυρο που μας αποκαλύπτει τα πρώτα βήματα του Σύμπαντος, αφού υπολογίζεται ότι τα πρώτα άστρα δημιουργήθηκαν μερικές μόνον εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη».

Φυσικά όταν μιλάμε σήμερα για τις απόψεις των σύγχρονων κοσμολόγων σχετικά με τη γέννηση του Σύμπαντος αναφερόμαστε σε μαθηματικά μοντέλα που περιέχουν απλουστευμένες περιγραφές της δομής και της ιστορίας του και ως εκ τούτου δεν αποτελούν μια τέλεια απεικόνισή του αλλά μια χονδροειδή περιγραφή του. Παρ’ όλα αυτά τα σύγχρονα αυτά μοντέλα έχουν την ικανότητα να προβλέπουν ορισμένες ιδιότητες του Σύμπαντος που μπορούν να επαληθευτούν ή όχι από τις αστρονομικές παρατηρήσεις, όπως είναι η πρόσφατη αυτή φωτογραφία του «Χαμπλ», και τα πειράματά μας στους επιταχυντές των υποατομικών σωματιδίων.

Είναι επίσης πάρα πολύ δύσκολο να εκτιμήσουμε σήμερα το «γιατί» γεννήθηκε το Σύμπαν, εν τούτοις, με βάση τις τεράστιες θερμοκρασίες που επικρατούσαν στις πρώτες στιγμές της γένεσης, έχουμε κατορθώσει να συγκεντρώσουμε αρκετά στοιχεία από παρατηρήσεις, πειράματα και θεωρητικές εκτιμήσεις που μπορούν να μας αποκαλύψουν το «πως» και το «πότε» της γένεσης. Γιατί οι σύγχρονοι κοσμολόγοι δεν είναι παρά οι αρχαιολόγοι του Σύμπαντος που οδηγήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στο πάντρεμα δύο διαφορετικών ειδικοτήτων: της Αστροφυσικής, που είναι η μελέτη του μεγάκοσμου, και της Πυρηνικής Φυσικής, που είναι η μελέτη του μικρόκοσμου.

Αυτή όμως η σύνδεση μας δίνει την βάσιμη ελπίδα ότι μπορούμε να περιγράψουμε με αρκετή βεβαιότητα και λεπτομέρεια τα βήματα που ακολούθησαν μετά την γέννηση του Σύμπαντος όταν, στη διάρκεια των 10 πρώτων λεπτών της ζωής του, το Σύμπαν πέρασε από διάφορα στάδια και υπέστη περισσότερες αλλαγές απ' ότι σ' όλα τα 13,7 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια που πέρασαν από τότε. Έτσι η αποκρυπτογράφηση των στοιχείων που έχουμε σήμερα μπορεί να μας περιγράψει ικανοποιητικά τον τρόπο με τον οποίο εξελίχτηκε το Σύμπαν όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τις πρώτες σημαντικότατες στιγμές της ύπαρξής του όταν σε μια ακατανόητη πραγματικά κατάσταση και ένα περιβάλλον που περιελάμβανε δέκα αντί των σημερινών τεσσάρων διαστάσεων του χωρόχρονου.

π